Pardon Ateşiniz Var mıydı

// En iyisi buydu belki de...
Narın Nuru tam bir anlam karmaşasıydı çünkü hayatlarımızda
...!
Ne dersiniz?
Belki de bir başka boyutta...//
.
.
.
Anladım ki biz biriz ve ayrılmadık hiç...
Güneşte eriyen kar taneleri gibiydi tüm yanılsamalarımız
Kroner arter sebepli bir ölümse tek gerçeğimiz
Ki
Ardından yaşanacak ilahi aydınlığa tek varış o solucan tünelini elele geçsek mi kuantum sıçramasıyla?
Ah ne komik olurdu koca bir yalan çıkıverse mutlak denilenin iradesi!
Bırakmış kontrolü ellerimize, sorguluyor oluverseydi kendi varlığını supernova infilakları dehşetinde...
Anladım ki biz deliyiz ve akıllanmadık hiç...
Delirerek can vermek midir kaderimiz?
Kızılcık sopası insafsızlığında *falakalanırken ruhlarımız
Tebessümlerimizin ardına gizlendi isyanlarımız
Sen yetim Ejder
Ben piç Mamut;
Sahi
Kaçıncı nesliyiz kerhaneleri kumdan Petra'nın?
Kaderimiz midir gerçekten coğrafyamız?
Ellerimizdeki şu nasırlara t-ek sebeptir çünkü *guslümüze farz çöl teyemmümlerimiz...
– Notafor --
Kraliçe ilan edildiğin toprakların çoraklığı iğdiş bir nesilsize ev sahipligi yapar asırlardır...
Şizoid bir alfabenin en hastalıklı harfinden türetilmişsin
Ve
Lütfen buna bir son ver artık
Karşı komşum olamama anksiyeten
Nasıl verebilir ki sana? Ruhum kapılarını zorluyor olma hakkı...
(Yildiray Kiziltan)
İlk ateş, ilk kıble, ilk insan, ilk ev, ilk komşu ya da komşusuzluk. Coğrafya artık dünya, teknolojik komşuluktan dolayı. Ama yine de sınırlar önemli elbette. Bir de hayatın sırrı fotoğraftaki küplerde olmasın sakın diye geçti içimden. :) Şairler de şiirleriyle komşudur birbirine. Şiir de fotoğraf da güzeldi. Selamlar, sevgiler şair komşum.:))
(: ilahi şair... ve şöyle bir sarıyorum zamanı geriye bir de ne göreyim benim hayatımda her bir mücadelem epik... (: Homeros nesliyim...
Selam Yıldıray abi. Şiiri okurken acaba karşı komşudan mı ilham alındı diye düşünmedim değil:) Ruhun kapıları zorlamasıyla şiir, artık bir komşuluk hikâyesinden çıkıp, neredeyse epik bir mücadeleye dönüşüyor. Saygılar.