Parmak İzi

şimdi gözlerimden okunuyor terkedilmiş bir sevda
ve ben peygamberini kaybetmiş bir vahiy gibi ağlıyorum
tanrıya mahçup dönmek istemeyen çaresiz meleklerin avcunda,
kimse dua etmeyecek beni, bir aminse söylenmeyecek arkamdan.

cesetler sunuyor parmakların parmak uçlarıma, hiç dokunmadan
teşhis ediyorum katledilmiş alelacele bir kaç umudu oracıkta
biri küsmüş, biri sana çok fena küsmüş bil!
öyle ölmüş,
ne bir anne ağıdı
ne de bir buruk uğurluma düşüyor payına...

kesintisizce
"lütfen beni sevme" diye
imalar ifade eden duruşun
gidecek gibi yansıyor şimdi sevdaya,
beni bir katilin parmak izleri olarak
emanet ediyorlar işlemediğim suçlara,
seni delil olarak topluyorlar, alıp götürüyorlar seni
tebeşirler çizilmiş hatıralar kalıyor uluorta.

sonrası fırtına öncesi sessizlik,
sonrası fırtına sonrası harabe,
arada savrulup gitmişiz öyle biçare,
öyle nedensizce,
solarken yüzümüzdeki son birkaç gülümseme.

tıpkı soruları cevaplarıyla örtüşmeyen bir çengel bulmaca
gibi tutarsız ellerimiz var şimdi seninle, ayrı ayrı
tıpkı bağrına mayın basmış topraklar gibiyiz,
dokunsalar ölüm saçacağız, kırmızıya boyayacağız bütün bir hayatı
parçalanıp, bir daha birleşmeyeceğiz
ve affetmeyecek hiç bunun için bizi tanrı...

"lütfen ben sevme" diye
durmaksızın imalar türeten
tükenip giden bir siluetin çarpıyor şimdi bakışlarıma,
ben sızlanmaya başlayan bir fay hattı gibi kızgın
istemsizce kıvrılıyorum ordan oraya
ve başlayacağım birazdan
kendi dünyamı kendim yıkmaya...

haddinden fazla sevmişim seni,
lütfen kusuruma bakma...