Pelenk

bir bohçadır gelen
düğümü çözen besmeledir elif
yunus'un sırtındaki mertek
nebi ayağında toz
değdikçe ucu göğe
dik ince içe a/kandır elif

(üstüne gelenle yanına yazılanla okutur)

kalemin kabiliyetini ver bize
örülmüş harflerin yorulmuş seslerin tentesini aç
kaldır yüzü dökük sancılı bekleyişi
diz onları tahtı yüksek katibin sofasına
iki ayağın götüremediği kulaktan dudağa sun
gönül kabından akıt
damıt mürekkepten karayı
hüzün çeksin kalemin ucunu
yükleminde umut öznesi belgisiz satırların

yaz de kaleme
nundan nokta çektir elife
yoğrulsun şiir yorulsun elinden

katreye derya akıt
yağacak her damlada okuyan us barınır

beklettin bir vakit
gideni
gelmiyeni
gelmeyeceği

zaman kapıları kapattı
yanakta "düş görümlüğü"
şiir yazdırır