Petunyalar Solarken 2

Gözlerinin karası geceye düştü
ay doğdu arasından bakışlarının
bir tılsımlı bahardı yansıyan
çiçekler açmaya durdu kıyısında

efsunuyla inmeye başladı nisan yağmurları
yeşerten büyüten damlalarıyla
temizledi ve arıttı her şeyi

umut ülkesinin nazlı kraliçesi
bahtiyarlık senin eserin
muştunu anlatıyor uçan kuşlar

sevgi pınarları isminle başlıyor akmaya
içen kendinden geçiyor
bırakıyor ne varsa dünden kalan
muhabbet ülkesine göçüyor

hayat akarken kıvrım kıvrım
hayalinin gölgesi üzerimize doğuyor
ısınıyoruz avunuyoruz biraz....