Platonik Aşk

Ben onu seviyordum.
Onun bundan haberi yoktu.
O bilmiyordu onu sevdiğimi.
O bilmiyordu
Bende ona ait olan bir kalbin oldugunu

Ben yakınına yaklaşamıyordum.
Uzaktan izliyordum onun güzelliğini.
Kara gözlerine .
Bir kerecik olsun yakından bakamadım.

Konuşamadım onunla.
Onu gördüğüm heryerde
Susuyordum konuşamıyordum.
Yalnızca titriyordum.

Nasıl bir aşk bu.
Nasıl bir sevgi.
Sevdiğim yakınımda.
Hemde çok yakınımda.
Ama ben 1 kerecik olsun
Ona "seni seviyorum" demedim.
Diyemedim.
Utandım heyecanlandım korktum
Benden nefret edeceğinden
Bir daha yüzüme bile bakmayacagından
Korktum.

Sevdiğimi söylemedim belki ama
Yine de nefret ediyor o benden.
Yüzüme bakıyor belki ama.
Benim ona baktıgımı gördüğünde ise
O gülen gözleri nefrete dönüşüyor

Olmuyor başaramıyorum.
Ne ona onu sevdiğimi söyleyebiliyorum.
Ne de onu unutabiliyorum.
Kalbime söz geçiremiyorum.
Laf anlamıyor kalbim.
Birtek o olacak diyor.
Ondan baskası bu kalbe giremez diyor.
Ondan başkasına burda yer yok diyor.

Nasıl bir şeydir Allahım bu
Nasıl sevebildim ben böyle.
Nasıl kaldırdı kalbim.
Tam 15 ay karşılıksız bir aşkı.
Nasıl tüketti umutları.
Anlayamadım.
Nasıl böyle oldu sonum.
Nasıl sevdim.
Nasıl aşık oldum.
Nasıl bağlanabildim böyle ölürcesine.

O olmadan hiç bir şeyin tadı yok.
O olmadan hiç bir ortamın güzeliği yok.
Onunla güzelleşiyor herşey.
Bütün güzellikler onunla başlıyor.
O olmadığı zaman güzellikte olmuyor.
O olmadığı zaman hayallerim alt üst oluyor.

Ona bakınca kendimi görüyorum.
Ona bakınca kendimi daha iyi tanıyorum.
O olmadığı zaman ise.
Kendimi tamamen unutuyorum...