Portakal

avuç içine sindim, bu yüzden ellerim biraz dağınık
sesini tutamam zaten, o kadar büyümedi dallarım
bana tundradan kentler topla, biraz da füme yüzler
ne zaman adını ansam, içime bir liman çöreklenir
ve ben hep kuşlar göçtürürüm, bunu şiirler de bilir
adının geçtiği kitaplarda buğulanan gözlüklerim
sonra penceremde biraz kirlenen şehirlerim vardır benim,
nasıl gece olunur bunu da üstelik henüz çözemedim,
nasıl bir bulmaca bu hayat, kutucuklara sığmıyor harflerim
sana daracık zamanlarda ancak böyle şeyler anlatabilirim,
içime sindin.

yani demek istediğim.


sevgili dediğimiz böyle çok turunçgil,
sarılıp portakal kokmak istiyor insan...