Poşumda Yüreğinin Kokusu Kaldı

Yakınmadan

olduğundan karanlık

olmadığı kadar aydınlık kılmadan

Antep te bir sabah ezanı berraklığıyla

İzmir de bir günbatımı hüznüyle

anlatmak istiyorum

vazgeçtiğim bir günde gelişini

ve yüreğime dokunuşunu

saklayarak senden kalbimin ince sızısını

göstermeden sana

seviştiğimiz kuytuya kıvrılışımı

yarım asırlık yalnızlık sandığım boşluğun

yokluğunla nasıl dolduğunu

sana vermeden gözyaşlarımla sulanmış nergisleri

sabahın köründe buğulu taksi camından

benim boynuma yol asıldı

poşumda yüreğinin kokusu kaldı

utanmadan itiraf ediyorum

öpüşünü boynumda hissediyorum

sütlü menengiç kahvesi sıcaklığında

içimde devasa bir ürküntü

yine de içimde sıcak bir bozlak türküsü

ağlamak istiyorum

hayal kuşlarıma örülen kafesleri kıra kıra

döndüm vazgeçtiğim yerden

soluğumun kuruduğu çölde

kumdan dağlar değildi aştığın

çıplak ayak bileğine güneşi hal hal gibi takarak

avucunda bir ırmakla geldin

sen ki ceylan oldun

sen ki aslan kesildin

aşka inanmayan kavimleri secde ettirdin

yazgını yazgıma mühürledin

canıma bir can katıldı

poşumda yüreğinin kokusu kaldı

artık her vakit hasrettir, her vakit anı

artık her vakit vuslat zamanı