Prangalar

Uzaklarda bir yerlerde
Bir çocuk ağlıyor sessizce
Fayları kırılıyor içimin
Yıkılıyor ne varsa üzerinde
İskambil kâğıtlarından evlerce...
Çocukların yarınlarını
Buladılar zifte
Gün, doğmak bilmiyor bir türlü
Öyle ayarlandı dönenceler
Vakit hep gece...
Martılar çığlık çığlığa sahilde
Hüzünler düğüm düğüm yüreğimde...



Eski kara trenleri özlüyorum
Sarsa beni kara dumanlarına
Sonra savursa bilinmez iklimlere
Alıp başımı gidesim geliyor
İki damla yaş süzülüyor kirpiklerimden
İzin istemeden
İnsan, gözyaşı kadar bile özgür değilken
Ne zordur prangalara katlanmak
Ve ne zordur isteyip de gidememek
Kendinden...