Rapsodi Sızlanmaları...

Bırakıp giderken uzağı, titreyen tınısından
Ellerime iki damla yaş döküldü...
Kıymık batımı rüzgârlar dokundu yüreğime
Son bakışlar serzenişte acı tebessüm ile...






Kıvrımları düşlerin sıkılgan izdüşümünde
Seğirirken ufkumuz öylesi bakakaldım
Öylesi umutsuzca kalakaldım...





Kaç yalnızlık akşamsı bilmecemde
Nefeslerin suskunluğu çığlıkları sindirdi
Usul usul konaklandı yeminler
Dokundu gönül tellerine ayaküstü sözcükler...






Uçurum yamaçlarına yaslı düşler
Hep suçlu arar ikindi vakti güneşler
Sessizliğim hüzün döküntüleri
Çocukluğumdan kalma
Avuç avuç bastırılmış hevesler...







Irmak kenarında kelebek oynaşıları
Kalıplaşan geçmişten
Ne renkler yüz görümünde
Ne de gökyüzü özünde...







Akıl almaz göçlerin
Rapsodi sızlanmaları
Hicret endişesinde...





Kadife suskunluklar ketene meyletmekte
Gitmek dünden askıya çakılmadan
Emanet dikenleri görmeden
Öfkeler gülümsemeden
Uçarı huysuzlukları çoğaltmadan...
Dünden ayrılmak gerek
Gitmek gerek içimizden
Sen
Ben
O(lmadan)...