Rastgele

rastgele dedi diye sandalcı
rastgele çekiyordum kürekleri
zaman avuçlarımda terliyordu
İçimde soluk resimlere,
çerçeve olmamın şaşkınlığı
dudaklarımda,
pıhtılanmış düş izlerine sıvanan
yokluğunun acısı
ve uçsuz,bucaksız sevinçsizlerdeki
acı ötesi çığlıklar

rastgele çekiyordum kürekleri dönüşsüz
mevsim güze çalıyordu
bir sandal,iki kürek
ve mum isi bulaşmış aydınlıkların
ısıtamadığı bir yürek
güz rüzgarı soğuktu,
güz rüzgarı halden anlamıyordu

ortadan ikiye bölünmüştü ,
sanki gökyüzü
damlıyordu,
bir yanı siyah bir yanı gri
gökyüzü,
İstanbul da senli bir akşamı anımsatıyordu
özlemlerin ayrılıklardan önce başladığı
saçmasapan bir akşamı

güz rüzgarı,
sesin gibiydi ağlama öncesi
yağdı yağacak
koptu kopacak
hep böyle oluyordu nedense anımsadıkça
bu sandal da çoktan ölmüş bir gerçeğe,
birazdan yeniden ağlayacak

rastgele çekiyordum kürekleri,
yüzüm bir dalgınlığa değiyordu
aman dileyişlerime suskun,
tanrı evlerinde
med /cezir öfkeleri vardı
ve erken yenilgilerin utancıyla,
ölümsüzleştirilmiş umutsuzluklar
yüzüm bir ezan sesine değiyordu
bir kilise çanına

rastgele çekiyordum kürekleri
adı yabancı bir kumrallık
yaslanıyordu yalnızlığıma
bulut katili rüzgarların doyumsuzluğunda,
kuruyordu güz yaşı yağmurlarım
omuzumda unutulmuş saçların uçuşuyordu
İpsiz bir uçurtmaya yuvalanmış kırlangıçlar
göçe vuruyordu telaşlı kanatlarını
gözlerim aldırmaz bakıyordu
avuç içi kadar dünyama

rastgele dedi diye sandalcı
rastgele çekiyordum kürekleri.
gözlerimin suçluluğu gitmiyordu
kaç sevdayı yitirmiştim iç savaşlarımda...
dünlerim gitgide yaşlanıyordu
göç hazırlığındaydı evcil kuşlarım
göç hazırlığındaydılar duygularının
ve kuşlar bilmiyordu,
uçamadığını tanrılarının



suadiye.2004