Realist Aşk

hibelidir sevda gülüşlerim

geceden kalmış kangreni aşk

kemirgen acılar sessiz çığlık

göğsü çökertiyor, çökerten deprem gibi

ş i m d i

öyle yoksulum rüzgâra öyle dağınık

yamalı entarisi sırtından hiç düşmeyen

düşlerde talan, kör olası hayâller

son bir kaçak sigara

tütünlenseydim, küllense yarama

idam sehpasına koyulmuş umutlar

hani diyorum ilk son kez aşk tutsaydı ellerimi

kelebeklerin öykülerini maviye boyardım.

bir duâ var göğsümde göçük

göz kapaklarım yığın yorgunluk

uykulu kitaplarım, yazılacak realistliğe

senaryosunda     a t e ş   ile   s u 

senarist, yönetmen mi bilemedim

birazdan buhar olacak   a t e ş   ile   s u

zalim olan kader mi bilemedim

sokakta oynuyor daha çocukluğum

hangi ara büyüdüm uçurum yolculuğuna

solumda rüzgâr yalnızlığı kayıp çağ

sağım salkım, salkım ironi yara

acının koynunda büyümüşüm

ki annemin sızlayan ak sütünü emdim

zeri saçlarımda çocuk gülüşü ördüm

bilemedim hangi çiçeği, böceği ezdim

bilemedim, yoksa gözlerinden öperdim.

sustur sevdanı asi acıdan ölünmüyor

selamını almam hayât 

ömür kısa

merhabam çocuklara

çiçeklere, kuşlara

gün/aydınlara, gün/aydınlar yarınlara

"umut, umudun bittiği yerde

umut, tomurcuk gibi filizlenir."

Beni unutmayın kitaplar