Rebabi

Güneş dik dik bakma bana

Ben bütün ikindileri sana bıraktım

Zaten birazdan toplanıp gideceksin

Bütün batışlar helal sana

Güvercin sürüleri uçuyordu gönlümün çatılarından

Ne zaman bir sevgi büyütsem içimde

Ayaklarımı topluyordum

Destur isteyip

Göğe komşu oluyordum

Biraz öte kayın diyordum yıldızlara

Yer açın bir yıldız erimi

Bir de bulutlardan yatak

Hüzün fazlası ne varsa

Karanlığa salıyordum

Rebabi oturup baş mindere

Yıldızların yoklamasını aldığında

Hepimiz istemsiz aşağı doğru bakıyorduk

Kayan bütün yıldızlar adına

Batıp gidenleri sevmem diyordu ya İbrahim

Yine nalınlarım çamur

Yine yüreğim yıldız

Yine içmeden sarhoş

Yine batıp gidenlere yoldaştım

Çal bu gece de ey rebabi

Yar kuyularında susuz kalmışlığımıza

Cenneti arzularken yolda kalmışlığımıza

Çal ey rebabi avuç avuç yıldızlar aşkına

Şimdi anladın mı ey can

Neden aşıklar geceyi ister

Çünkü Güneş doğdu mu bütün yıldızlar sönecek

Seven yüreklere koyu bir hasret çökecek

Güneş sana söylüyorum

Yakma yüreğimi her gün doğup doğup

Bir cee yaparım döngün şaşar

Şu göğü başına yıkarım

Kim kaybetmiş de ben bulayım

Kim bulmuş ki ben kaybedeyim

Gönlüm 

Haydi destur iste gökyüzünden

Artık yerlere inelim

Dedim gönlüme

Söz dinletemedim

İşte böyle Rebabi

Rebabi: Rebap Çalan Kimse. İnce, Duygulu.