Renk Mezarlığı

yorgun cümleleri putlaştırıp
derin dondurucuya kapattığım günden beri
bozulmamışlıklara katlanamıyorum

protest bir zırhlı aklım....

acemi bir prova çoğu zaman hayat
aferin önsezimin akışına
bırakıyorum eski alışkanlıkları
yine de
akılsız bir tutku teninle bedenim arasındaki
mutsuzluğun aksi orantısı ne dersen
trajedik bir komplo olmalı aşk

soğuk günler ve kıyasıya sıcak kapışmalar
dipsiz kuyu adeta zihnimdeki düşünceler
çığırından çıkmış bildiğim tüm öt-elenenler
küfür dudağıma yakışmaz bilirim
lakin kalın bir sözcük akını aklıma sirayet ediyor
burkmalı bu sözcüklerin kulağını
ki
hiç bir cüret kabahat değildir bedene

korkaklığım aptalca bir yengi
hangi sövgüden söz edebilir bir azize
pır pır eden minik bir kuşken yüreğim
uçamayan bir kartal yuvası gönlüm
başkalarının hikayelerini sevmem oysa
salt kendimi anlatırım fütursuzca
ki o da sana çarpar hep özür dilerim sonra

anlamsızlıkla baş edebilirim
ve
başını kaldırabilirim en devrik cümlenin
ha bu enkazı tutmuşum elimde
ha kaldırıp atmışım usulsüzce,
meydanın boşluğu dokunmuyor mu hala sana


çıkarıyorum giysi denen örtüyü
çıplaklığın uçkurunu iliklemiş nefsime mahremiyet
gözlerimi kırpıştıran ay
bağlıyor geceyi boynuma
seyrüsefer şimdi dolunay

korkmanın ötesi kafa tutmakmış ölüme
sen kuytulara dalarsın rehavetle
ben renk mezarlığında karşılarım sabahı
sonra bütün sıradanlığıyla dökülür ölüm gözlerinden
tanrının elit hali ve insanın rezilliği
susuyorum dizlerim üzerinde
mum yanıyor hala
üç dilek hakkımı tükettim tanrım!
yenisini gönder nolur!

maideÖZGÜÇ
BODRUM/2020