Ruh Tacı

Geceler uzundu sevgili, geceler ürkek,
Bakardı ufka masum bir çocuk derin ve titrek,
Gözlerinin önünde bir hayat ve bir etek,
Kara ve eflatundu üstü, kaderini yazardı ilmek ilmek.

Mevsimler kısaydı sevgili, mevsimler acı,
Kırmızı bir şafak ardıydı, anlatması zor,
Senin giydiğin bir Ruh Tac ' ı
Benimkisi kor bir alev.

İçimden çıkan bu gökkuşağı kuşlar,
Ki kuşlar giderken ruhumla,
Bu bahçedeki çimenlik gibiydi, taş ve topraklar,
Emindim ölecektik sonunda.

Kırmızı bir odanın içindeki kadeh,
Kadehin içinde kırmızı şarap,
Sigarada ki kırmızı ruj izi,
Ve beyaz gömleğimdeki kırmızı lekeler...

Son merminin dumanı tazeydi,
Gözlerim derindi ve titrek,
Gördüğüm koca bir hayat, kısa ve uzun,
Şiir gibiydi sanki, şiirimdin benim.

İnceydi sızım, incedendi yaşlarım,
Ve yıkıktı düşüncelerim,
Işık yoktu orda, yavaş yavaş koyboldu,
Aklımda kalan son şey gözlerindi.

Dirilmedim sonra, kaldım öylece,
Bi çocuk düşlerken gittim,
Soğuk bir geceydi, uzun bir gece,
Mor bir etek, üstünde eflaun kuşlar,
İlmek ilmek gökkuşağı,
Ve bir Taç gördüm, parlak.