Ruhsar !

Gök ağlıyor hasrettin içimde büyüdükçe
Ve ben katre, katre dökülüyorum sensizliğe


Dolup taşıyorsun, sürüklüyorsun meçhule
Kahretsin sensizliğin kadar acı vermez ölüm bile !

Ey Ruhumu saran, ruhsar !
Şimdi sığındım gözleri ay saçları yıldız geceye


Peki hangi imansız kuş konacak pencerene ?
Ve hangi kitapsız ellerini dolayacak beline ?

Azrail belinden sarsın seni ruhsar !
Gün geceye ayandır, sen ihanete ayan !


Sanma ki mutluluk uğrar semtine
Ben bütün beduaları tembihledim düşecekler peşine !