Rüzgarı İçinde

Bir gün,

Bir kadın geçer içinden...

Göğsündeki eski bir sızı gibi,

tanıdık,

ama ismi unutulan...

Oturur hayatının orta yerine,

Çay demlemeye kalkarsın,

bir bakarsın

o çoktan şekerini atmış...

Sana dokunmaz

ama seninle titrer,

konuşmaz,

ama suskunluğunu ezberlersin....

Düşlerinde dolaşır çıplak ayakla,

Yüreğindeki çakıl taşlarını toplar uykularından,

Sade bir gülüşü kalır sende

ömrünü yakan...

Ve anlarsın...

Bazı sevdalar

ne sarılır,

ne bırakılır...

Sadece rüzgâr gibi eser içinden

usulsüz,

Ve usulca yanarsın yeniden...