Rüzgarın Dili

rüzgârın dilinde

eski bir şarkının söylenmesi gibi zamana

kımıldıyor başaklar 

sararmış bir anının hışırtısıyla,

her biri bir mevsimin son demi 

her biri biraz ben .

seni aramıyorum artık,

bir iz sürücüsü değilim çünkü 

ama yine de

bir gölge geçerse içimden

sen sanıyorum onu.

görüyor musun?

kuş bile kanat çırpmadan duruyor bazen,

çünkü bazı sessizlikler

gökyüzünden bile büyüktür.

ne zaman alnımı dayasam sessizliğe

geriye bir tek adın kalıyor 

kulaklarımda çınlayan.

en son ne zaman ıslandığını  

artık hatırlamayan bir çölün 

kavruk yüzeyi gibi ruhumda

yakınlaştıkça kaybolan 

bir vaha gibi kaldın.

hangi sözcükleri bir araya getirmeli

hangi raydan yürümeli bilmiyorum gitmek için

dövüldükçe ufalanan kayaların 

yüzünü öpen denizlerin 

dalgalarındayım ben bazen

hep bir gel git olayı içimde

bir türlü bitmeyen...

seni aramıyorum artık

kökü çoktan susmuş 

bir yaz mevsimi artık çünkü

kalbimin içi.