Saçmalık

bir yağmurdan kaçarken diğerine

yakalanan gökkuşakları gibi sesin

kelimelerin de rengarenk olabileceğini

öğrendim böylelikle

konuş ve anlat hikayeni

onlara değil

yalnız geçirilen cumartesi gecelerine

ve rüzgarlardan koparılmış 

hüzünlü sokak kedilerine

çünkü yokluğun

bir harbin hengamesinde

cepheyi yarmak için zıpkınlanan bir kısrak gibi

düşerken ömrümün en uzun yanına

saçlarınla akan bir bir nehir

dökülür ruhuma benim durmaksızın

çünkü

tanrıyı doğuran bir şey gibisin sen

inanmaya senden başlamış gibi bahara

bütün yeryüzü çiçekleri

bir güzellik nasıl dökülür kelimelere

başka türlü bilemiyorum 

Orada sen

Bir ovanın yayılması gibi yeryüzüne

Güzel ve uzadıkça uzayan ufka

Kanatlarını geren kuşların şarkılarını söylerken

Kaybolan bir mutluluk anı gibi 

Kısacık ve tenha

bense burada 

gülüp geçeceğin 

bir saçmalıktan öte 

başka bir şey 

değilim işte.