Şairini Azarlayan Şiir

Ne oldu peki hı
Ne değişti
Kavuştun mu seni terk edene
Ya da hatanı anladın da koştun mu peşi sıra affet beni diye
Yahut bağışladı mı baktı mı yüzüne yüzüstü bıraktıkların
Geri mi döndü zaman
Çocukluğun erişti mi şu anına
İçindeki çocuğun saldığı uçurtmalar vardı mı yanına


Bilmem kaç yüz şiir yazdın ya hani salya sümük
Ne oldu peki hı ne oldu
Beni yorup yıpratıp
Milletin ortasına atmaktan başka ne geçti eline


(Şiirlerin de şiir olsa bari... Hep feveran... Hep feveran... Hep feveran... Hep gaseyan... Rakı da olmasa bunları da yazacağın yok ya neyse...)

""
Ya çocuklar yaşayacak ben öleceğim
Ya ben öleceğim çocuklar yaşayacak
""

Bak bak bak lafa bak

Hatırladın mı bunu
Bir zaman bir şiirde yazmıştın hani
Böyle beylik laflarla olmuyor bu iş adamım
Anla artık anla
Hâlâ çocuklar ölüyor ve sen hâlâ dirisin diri
Dipdiri


Onca şiir yazdın aşktan sevdadan yana
Onca dil döktün eşitlikten adaletten beri
Onca kafa patlattın barıştan sevişmekten öte
Onca günah çıkarttın kendinden içeri
Ne oldu
Ne değişti dünyada hayatta sende
Beri gel oğlan beri gel


Bak güzel kardeşim
Bak canım ciğerim
Bu millet var ya bu millet
Sözlerini unutur unutur da türkülerin
Tınısı hep dilindedir hem de sözleri biliyormuşcasına
Eskidenmiş yani şiirin isyana denk gelmişliği
Çok eskiden


İncir kuşu gibiymiş yani eskiden şiir
İnce narin hassas ve bir o kadar adam gibi
Kıtalar değiştirmeyi göze alacak kadar militan anarşist
Kıt'a
Kıt'a


Ne Dicle'den ne Sakarya'dan
Ne Buhûrîzâde Mustafa Itrî'den ne Yunus Emre'den
Ne Karacaoğlan'dan utanır oldunuz


Toprak alsın bütün iblisleri diyesim var da
Şiirim ben şair değil
Sen gibi acımasız değilim yani
İşte bu yüzden
Kelimelerim darda
Ruhum nisyandadır


Yok ki mürekkebim divitim yapışayım üstüne ihanetin
Yok ki sapanım siperim salayım gediğine taşı ahkâmın
Yok ki mermim silahım sıkayım alnına boş vermenin
Yok işte yok
Yok yok yok
Ne elim ne ayağım ne uyağım
Olsaydı da salaydım üstüne üstüne kendimi isyanının
Şimdi sana desem ne fayda demesem ne

Ne göz kararı
Ne gözünü karartmak kafi değil
Per mi perişan şimdi zaman

Zaman menfur
Zaman garabet
Zaman gaddar
Zaman linç gayrı


Bakıyorum da çıkmıyor sesin hiç
Ne oldu pustun yine kedi misali
Ne oldu şiirlerindeki gibi atarlanmıyorsun hayırdır
Aradığımız kişiye ulaşamıyoruz bakıyorum şu anda

Belli

Anlaşıldı

 
Senin delikanlılığın hepi topu kaleme kağıda
İşte o kadar


Madem sustun e o zaman ben diyeyim
Şiir sayılsın kayıtlara geçsin bu dediğim
Çivi çiviyi sökmez bilesin
Bir çivi diğerini iter
İter
İter
İter
Çöreklenir yerine ötekinin
Hem de daha derine derine iterek
Hem de yırtarak ilerler
Ve derine girdikçe daha da büyür yara


Ben ki şiirim bildim bunları
Sen ki bilmedin hâlâ
Tüh sana tüh
Yazık


Boş ver yani hepsini herkesi
Çünkü hayat oturduğun yerden ahkam keserek düzelmez adamım
İnsan denilen mahlukatın çoğu habistir namettir
Akan gözyaşı ya timsah gözyaşı
Ya da göz altına sürülmüş tükürük

Unutma yani
Her kul sadece ölünce iyi bilinir


Boş ver adamım boş ver hepsini herkesi
Boş ver takma kafana
Günahı da vebali de başına de geç
Adın kalır geri belki rehberin birinde
Belki duvarda birkaç resim
Hepsi bu


Sen sen ol
Benzetme beni kendine
Konuşturma beni
Sığmıyorum bu dünyaya
Anlasana işte anla şunu

Düş artık yakamdan