Saklanan Çocuk

Bir köşede unutulmuş düşler,

Lavanta kokulu bir sessizlikle fısıldıyor bana.

Gözlerim, duvar arkasında gizlenen

O çocuğun bakışında kalıyor.

Ay ışığı, mor bir perde gibi

Sokaklara seriliyor.

Adını anmasam da biliyorum,

Her nefeste beni sobeleyen sensin.

Kırılmış camlardan süzülen ışıkta

Bir tebessümün izi kalıyor,

Ve ben içimdeki duvarları tek tek yıkarken

Çocuk sesleriyle doluyor gecem.

“Gel” diyorsun,

Saklanmayı bırak artık,

Çünkü vuslat dediğin şey

Yüreğini sakladığın yerden

Cesaretle çıkmakta gizli

Turgay Kurtuluş