Şarabın Elâsı

''Sermayenin dayattığı, icat ettiği, malını pazarlattığı bugüne sığacaksa sevgi bugün eksik kalsın...Bugünden öte, sevginin her türünü sevenin günleri kutlu olsun''






kim demiş ki
göçer, bir tufana dayayıp sırtını yaprak misali
ve senden giden

ne zor bilir misin
patikaları kırağı kesmiş şehirde
avuçlarını kopararak yürümek
bir de soyunup senden yalın ayak

aldırmadan cam kesiklerine
ve kanarken sessizliğin
içimde biriken boşlukları dolduran başı boş yelkovan
dönerken ekseninde

semah zannedip
sarhoşluğun mayhoş tadını
kadrana hayal yüklemek hele

destiler dolusu hüzün
akarken gözümün hüzzamından
bestelenmemiş yarının
yarınımın yarısını çalarken akşam

şişeye anlatmak seni
boşalmayasın diye ağır ağır
bir tadım sen dudaklarımda, yutkunmamak korkumdan

gözlerinin rengi
şarabın elâsı
ve o mayhoş tadı eskimiş, sıkılmış, küspesi viran üzümlerin
son damlası inerken sakallarımdan

bitersin diye korkuyorum
gündüz kadar çabuk
hele gece gelir diye soluksuz ve yılışınca sesinin yokluğuna


kulaklarımda uğultular
bedenimden ağır
eşkıya hükmünde baskın

çökerse yine diye
düşlerimin üzerine ben mahpusun voltasında
kısa adım

bu oda
o dar avludan beter
duvarlara çarparken çıplak ayaklarım

kan
izleri sürmek istemiyorum
gıyabında