Sarıkamış

Yola çıktı yiğitler kimi tüfekten kısa
Kimisinin tüfeği dayandığı tek asa
Şark destana hazırdı, gebeydi büyük yasa
Sarıkamış üşütmez, Sarıkamış dondurur
Kar'ı düşmeye görsün; kutupları andırır

Yazlıktı giysileri sanki mevsim bahardı
Sanki kış ortasında deniz havası vardı
Oysa orda bekleyen beyaz ölümdü; kardı
Sarıkamış üşütmez, Sarıkamış dondurur
Saçından tırnağına ayazına bandırır

Ölüme yürüdüler bozmadılar ahengi
Yoktu bu askerlerin dünyada başka dengi
Allahuekber dağı büründü kefen rengi
Sarıkamış üşütmez, Sarıkamış dondurur
İliklerine kadar zemheriye kandırır

Her adımda parmaklar morardı yavaş yavaş
Önce bedenler dondu en son gözlerinde yaş
Sardı Sarıkamış'ı cennet için bir telaş
Sarıkamış üşütmez, Sarıkamış dondurur
Sıcak yatağınızdan, yorgandan utandırır

Biliyordu melekler bu dönüşsüz seferi
Hazırladılar bir bir cennet için neferi
Kullardan üstündüler nebiden biraz geri
Sarıkamış üşütmez Sarıkamış dondurur
Mehmedi uyuturken ölümü uyandırır

Sokuldu birbirine bir yumak gibi binler
Dualar bile dondu, rüzgar acıdan inler
Kenetlendi kaskatı buz kesti körpe tenler
Sarıkamış üşütmez, Sarıkamış dondurur
Bir yandan buz kestirir bir yandan da yandırır

Tan yeri ağarmadan binlerce yıldız düştü
Sarıkamış dağları bir kabire dönüştü
Dayanılmaz manzara ne hayal ne de düştü
Sarıkamış üşütmez, Sarıkamış dondurur
Bu muazzam acıyı hangi dua dindirir

Rabb'im sual olunmaz ama bu nasıl sondu
Yalnız gidenler değil bekleyenler de dondu
Her yiğidin alnına peygamber mührü kondu
Sarıkamış üşütmez, Sarıkamış dondurur
Bir kurşun attırmadan bir orduyu yendirir