Sarmaşık

Sen her dem acı çiçektin
vuslatın buz mavisinde tere bularken şafağın çiylerini
karıncalar kaçışınca poyraz kadranlardan



masaldık biz
öznesi biz
anlatılan



hep loş odalarda soyunduk aynaya
bu yüzden esmerdi tenimiz işte bu yüzden kavruk


karantina soğukluğunda üşürdük
duvarları derbest edilmiş sofalarda imlaydık inci tanesi büyüklüğüne
alınlara yazıldık


sen her dem acı çiçektin
bozkırlara kümelenen ayazlar göbeğinde
öbek öbek üşüdük


bir akşam loşluğunda dönüyorduk yıldıza
bu yüzden titrekti alevimiz
güzel değildi sevmelerimiz bu yüzden
zehirli sarmaşık misali...