Sayıklamalı Şiirsin Dudağımda

-Ağıtlarla açan bir gülsün sen
Öfkemin tetiğini hoyratça çeken-
...
Şafak kırık, eskimiş kağnılar penceremde
Kanatlarıma, yaralı ve küskün aşk sığınmış
Üşüyor her gece sevdamın nasırlı avuçları
Çığlıklar dökülüyor yorgun şakaklarımdan
Ve göğsümde tapılası bir yürek çırpınıyor.


-Mayısa gebe meydanlar, kırlarda aşk
Saklasın kendini çiğnenmiş bozkırlar-


Gönlümün savakları dirençsiz istilalarda
Dağlar kendi kaynağını inkâr mitinginde
Umutlar eksiliyor gencecik yüreklerden
Kımıltıyla sokulurken şüphe gecelerine
Sürgün sızıların dudağında mimli işkence.


-Umudun ellerinden yedim sıcak ekmeğimi
Utangaç ağrıların kefeninde seni bekledim-


Sayıklamalı bir şiirsin her mevsim dudağımda
Silinmiş hatıralar biriktirdim sana, yanılsamalı
Örselenmiş mutluluklar dağıttım, aşka kanamalı
Yasaklandı sevda, umut kendi kabına saklandı
Unutuldu kavuşmalar, nisan başka baharın adıydı.


-Yumruk inince öfkeye, netleşir özlemin rengi
Gecenin karnı geniştir, dokundukça hüznün eli-


Sindirilmiş mutlulukların körpe sarılışında tutku
Kelebeğin rahmini arar avcılar, bölününce uyku
Hüzünleri yazar bir adam, içinde sevdalı coşku
Bastırılmış isyanların kentinde biriktirir yokluğu
Sorgulu ayrılığın ovalarına sererken aşkın çulunu.