Şehr-i Veda

Ve birgün
Bir şehir uzanır ellerine

İncir ve zeytin ağaçlarının
Kaldırımlara boylu boyunca sıralandığı
Sokaklarında aşk kokan

Yetim başı yumuşaklığında kalpler
Ve kayısı büyüklüğünü geçmeyen
Ufacık umutlar eşliğinde
Bir sehir uzaniverir ötelerden

Gitmenin o karşı konulmaz arzusu
Kör eder gözlerini

Merak uyandırır nitekim;
Suyu, toprağı havası

Göz bebeklerinden
Suretim;
İrin kusan bir yara gibi söküp atılarak
Bir şehir çıka gelir birgün

Kulağına
Sesimden zorla koparılan
Üvey bir haykırış yerleşir 

Azadelik konar omuz başlarına

Adımın sonuna
Bir bilinmezlik mührü

Cebinde yeni bir esgal

 
Kapı ardlarına gizlenen
Vedaları da alarak yanına

Seni benden
Beni senden eden

 
Bir şehir gelir ötelerden 

.

.

.

Ruhu Azade