Şehrin Çocukları

Yamalı paça pantolon, yer gök Trabzon

İki taş arası kale, üç korner bir penaltı

Ben kaleye geçmem, Şenol geçsin

İlk kavgası, ilk hatalı gol yiyişidir

Acıyor dizleri, pabucunda bir delik daha

Yine de başı dik selamlıyor mahalleyi

Mücadele nedir öğreniyor şehrimin çocukları

…

Bu sabah keyfi yok Laz bakkalın

Kahveci Şakir topladı bütün gazeteleri

Okunmayacak bugün spor sayfası

Hiç kimse bizimkiler kaybetti demeyecek

Çünkü inat kaybetmez, dozer cemil yenilmez

Elbet kazanacak yaylaların çocukları

…

Belki sinirli, asabi, aksi, lanet

Neden diye sormayın

Belki takası bozuk yada çayda demi yok

Dalga dalga, köpük köpük bir o kadar da Karadeniz

İşte budur denizin çocukları

…

Ali dayı harmanda sardı cigarayı

Bu senede umudun rengi fındığın yeşili

Ha gayret bastırmadan yağmur toplanacak

Güneş derenin üstünde horon tepecek

Dik oynayacak köyümün çocukları

…

Leose leose leose dinosise

Ağasar’dan gelir kemençenin sesi

Yine sislidir dağın başı

Fatma nine çemberine işlemiş gökkuşağını

Sardı ağaran beline kuşağını

Maçka’da kaldı emorfon batsi

Çam ağaçları gibi eşsiz ve dik yamaçlı

…

Ey Trabizon oy Trabzon

Adını söylerde soluklanır dertlerim

Koy çayı sevdiceğim, bu gece gelecek keyiflerim

Tekneler dizildi Faroz’dan

Yoroz’da fener bir yıldız gibi parlıyor

Limanda bir bayram havası, oynuyor balıklar

Dere tepe sokak sokak söyleyin çoçuklar

Umudun adıdır Trabzon