Sen

Sen,

Hiçliğin içinde bir hıçkırık kadar.

Anımsamadım!

Korkum yokluğuna 

Varışlarım 

Hep yüksekten aşağıya.

Sen’

Hislerim içinde, koca bu yokluk

An’ın dişlerini sıktığı o yerde

Nefes göğüs kafesi basınç

Sen 

Acı

Keşke

En tatlı “iyi ki”

Sen: o mücadele

Sabır

Yokluğuna bile 

Koşa koşa

Rüyasın sen olmadıkların kabus

Ve ben uykusuz

Sen,

Vicdansın sen

Beynin bacak baldırlarına olan hırsı

Ne kavuşmak ne vuslat

Tahterevalli! Karşımdasın ya…

Bir kum tanesinin içerisinde koca koca evrenler olsada

Sen

Ben!im

Bir ikincisin

Biz olmak Tanrı kadar ailede mübah

Tohum belki ilah

Tarla sensin

Sevginin duyguya hakim olduğu yerde

Adalet madde iken

Sulh saygı,

Lisan senin için

Eğitim,doğa,siyaset,millet,tür şiirsel olamayacak kadar 

Ufacıklar

Isınmak doyduktan sonra-sen

Biliyorum bitmeyen bir yalnızlığa 

Gebe 

O akıl bile edemediğim 

İşte o

Ondan öte!

-çünkü çünkülerimin farkındayım

Ama’larım biliyorum!

 kalbimin kırmızısını pıhtılarından arındıran

Ne kadar sömürdüğümü cinsiyetinin özgürlüğünü

Emeğe karşılık bir papatya

Ve yüzünde bir gülümseme

Bütün yaralarım

Ama tek anlamlı kozmik ışıksın sen

İçinde uyumak istediğimin 

Nirvana’sı

Muhabbet

Layık

Muadiline, sonsuz

Zıttına yapışık

Değere muhtaç

Savrulurken başak başak

Sararmak isteyen

Yeşile övgü, yaradılış sebebi ve konumu itibari ile özürlü

Susamak maviye mecburi 

Bence Dokunmak, hayat.

Anarken eski şimdileri

Algı terazi 

Hep ikimiz ayrı kefede.

Yer çekiyor diye mi kanun? Değil ama

Hedef

Bir daha

Gözlerine bakmak