Sen Bilmezdin

Eski bir siyah beyaz resim gibiydi her şey
Sen bilmezdin
avuçlarımda saklardım sıcaklığını ellerinin

Bakışların ürkek serçeye benzerken gözlerinde
hep aynı sokakta sabırsızlanırdı yürek atışlarım

Sen bilmezdin
Gölgemi karanlığına örterken gecenin
buğulu pencerene inat küserdim uykularıma

zamana adını söylerken ömür diye
takvimden yapraklarda büyür kavgalarım
aynı yerde çırpınır yelkovan
saatler viran olur.


bu şehir şahittir oltalarına ayak izlerimin
bütün kuytularda tütün kokardı ahlarım
mey diye içerken yokluğunu
adım sarhoşa çıkardı.

Sen bilmezdin...
masum bir masalın titrek iki dudağıydı
beni sana söylemeyen
öyle mahcup ve mağrur giderdim senden

dilime şarkılar küserdi girdabında yalnızlığın
ne çığlıklar susardım
sen bilmezdin...