Sen Elbet Sen

Dağ gülleri deriyorum karlar içinde,
Kırmızı pembeye vurgun,
Kırmızı beyaz bir ata binmiş
Kırmızı su gibi durgun.

Ay açıyor sırlarını kanma,
Işığı acıtıyor tenimi
Gölgem sahile vuruyor
Yakamoz sinmiş sabırsız dalgalarına

Ceylan gözlerine karışmış baharın rengi
Sevincimi sırtlayıp dağlara vuruyorum kendimi
Bulutların izi kalıyor ellerimde
Hep bilmecem, aklının ucunda mıyım ?

Sevgin kök salıyor paslanmış yüreğime
Umutsuzluğumla sulanıyor günaşırı
Fısıltılarıyla gizleniyor anılar
Güne yetiyor sana yetmiyor nefesim

İçimin tanımsız yarası kanıyor geceye karşı
Özlemim bir gün seni katmerli bir gül yapacak
Dost gönüllere hatır koyma
Damarlarıma iniyorsun anlayamıyorum.

Şafak öylesine yakın ki
Sırrı dökülmüş aynalara birazdan güneş doğacak
En anlamlı tutkuların uyanacak gözlerinde birazdan
Cam önünde bensiz açarken fesleğenler.

Elbette seninle artacak bende yenilmenin korkusu
Umudunu taşıyacak bayrak gibi ellerim hep
Seni tekrarlıyorsam hep
Seni soruyorsam hep
Parçalı bulutluyum
Anla
Sensiz olmaz

MZY200610