Sen İstanbulu Ben Seni Sevdim

Sana saklamışım meğer en bakir hislerimi
gözlerinde ki ışıltı titretti yüreğimi
sen miydin içimdeki yar sandığım sevgili
pembe açtı yanağımın gülleri
oysa aklımı karıştırdı hislerim
gitme kal diyecektim, diyemedim
sende sevdin beni zümrüt gözüm
Kelimeler ses olmadı diline, diyemedin!

Anladım; sen gidecektin ben kalacaktım yalnızlığımla
ama ben çoktan çıkmıştım bu yolculuğa.

Sen tarihini sevmişsin en çok bu kentin
en güzel yerlerine taşıdın bedenimin ruhunu
götürdün gözlerimi aşk ırmağına
çekilmiş olsa da suları, anlattın ihtişamını aşkların
ben bilmiyormuş gibi şaşırdım sen anlatırken
susmanın erdem sayıldığı öğretiyle dinledim
içimden şarkılar geçti duygulu ağlamaklı
inan ki bu yolculuk hiç bitsin istemedim
gün geceye varmasın istedim aslında bir daha.

Öyle pembesinden gülecektim aşka
zaman düşmeseydi akşama.

Gitme kal diyecektim, gidecektin biliyorum
seni bana bıraktığının farkına varmadan
bir dolu anı kalacaktı senden kısacık günden
bir de hüzünlü şarkı armağan
içimde buruk acı tadında kalan...

Gözlerini gözlerime verdin kaçamak
anladım yoktu iki kalp arası yaşanacak bir aşk
anladım ahvalinden.

Namlunun ağzına kurşun vermek gibiydi akşam
hissediyordum vuracaktı sevgi yanımdan
sevdiğimdin artık, gidecektin biliyordum
sevgi yerleşiyordu en ince hissime yeni
sen sabrı sundun bana başlamanın ilk adımında HANİ!