Sen Olmayınca

Sen olmayınca
Düşlerime düğüm atar geceler
Gözlerimde bir çocuk ağlar sessizce
Rengi solar sabahımın
Karanlık çöker ufuklarıma ...

Yaşımdan yaş alır yıllar
Takvimler hicran yıkar ömrüme
Yüreğimi yerinden söker acının hükmü
Arkama düşer günüm, zehrolur öğünüm
Yarınım ölür dünde
Kimseler görmez boynumu büktüğümü
Bir ben, bir de hayalin seyrederiz birlikte

Sen olmayınca
Nefesime takılır sesin
Keskin bir çığlık kopar dilimden
Sessizleşir cümleler
Şiirler yarım kalır
Şarkılar yarım
Şarkılar bir başka telden çalar
Sazlar yorulur
Sözler paramparça
Sözler nefes nefese kalır ...

Sesin çoğalır içimde
Ben azaldıkça...
Yüzümde yarım bir gülüş
İçim güzelleşir içim
ağladıkça..

Sen olmayınca
Anılara dar gelir odalar
Duvarlar ağlar boş çerçevelerde
Ben ağlarım
Buz gibi soğur her yer
Toz gibi dağılır...

Yollarına düşer gittiğin şehir
Yokluğunun elleriyle yıktığın şehir
Yokluğun yara olur , yokluğun zehir

Kırılan bardaklardan dökülür mazi
Acısı dağılır içime
Ağırlaşır bedenim, canım devrilir
Gölgeme bile değmez gülüşüm
Ruhum boğulur esirliğinde
Sabrıma dolanır gidişin
Kaybederim kendimi bulamam sensiz
Kanadı kırılır kalbimdeki kuşun
Uçamaz bir daha sen olmayınca ...

23 eylül 2013


k@lbinin £lind£ k@l£m ols@