Sen Susunca Dilime Bilmediğim Sözcükler Üşüşür

Gözlerimde kızıl efkâr
Dilimdeki ağıttır yâr!

Y/akındır ruhuma ayrılığın çınlayan sesi
Bilmezsin bu kaçıncı ölüm nöbeti
Vur şimdi yüzüne sabahımın
Toynaklarına duraklar sinmiş yolculuğumu
Bakma sen bana
sızılarıma
Kulak ardı olsun sana meftûn şiirler!
Ben sen diye geberen sözcüklere s/atmışken kendimi!

Ellerimde su-i zan
Alnımdaki gıyabi sevdan!

Körpe direnişlerim düşer
Leş kokulu ayrılığın sokaklarına
Son sözüm dökülür avuçlarıma
'-ulan sevda fitnesi zaman!
Dar ettiğin mekânlarda vurulmaktayım!'
Haykırışıyla...
Bakma sen telaşlarıma
yaralarıma
Üstün körü karalanmış satırlarıma
Tepeden tırnağa aşktan geçmişken!

Saçlarımda sam rüzgârı
Koynumdaki sırattır yâr!

Dilim sürçtü o baharda
Yolculuğum son nabzını atar
Koymaz kimselere susan sedalar
El ayak çekilirken şiirden,
Kan kusuşum mahşeri bekler
Bitmez bu buhranlar
bu avuntu rüyalar
Hele temmuzlar
Ahumun zârına kulak tıka yâr
Bende de Mecnun'dan kalma aşıklık istidadı var!

22 Aralık (sessizlikte)
(Bu gün başka olacak bir iki kelime/kadirdir herşeyime!)