Seni Düşünerek Yazdıklarımı Kimi Düşünerek Okuyorsun

Herkesin yalnızlığı kendine benzer
Benim ki biraz gürültülü biraz kalabalık ve çokça dağınık işte
Çok fazla kitap ve çok fazla boş bardak var
Ruhumdaki düğümler fazlasıyla sıkı
Kimsenin onları çözecek kadar ince tırnakları yok
Bense çoktan vazgeçtim tırnaklarımı uzatmaktan

Kendi yüreğimin gurbetinde üşüyorum
Bana biçilen mutluluk oyununu oynuyorum
Yorulsam da yürüyorum
Ağlasam da gülüyorum
Yaşamak buysa yaşıyorum

Gördüğün kadar vardım,baktığın yerde
Dinleyebildiğin kadar konuştum aslında
Anlayabildiğin kadar anlattım her şeyi
Şimdi susabildiğim kadar susuyorum!
Görmedim,duymadım ve bilmiyorum

Gökyüzü bile ağlar elinden alınınca güneşini
Yürek taşıyan her canlı gibi bende ağlarım

Ağlamak
Ağlamak insan işi!

Umutsuzluk!
Umutsuzluk en yakıcı zevktir
Özellikle de içinde buluduğun durumun
Çaresizliğini açıkça kavramışsan!

Yaşamak
Gecenin tüm karanlığına rağmen
Buğulu bir cama güneşi çizebilmek
Ve
Yaşamak direnmektir!

İşte
Özetimiz budur belki de
Bir şey daha var aslında

Kim bilir... Seni düşünerek yazdıklarımı, kimi düşünerek okuyorsun.