Seni Seviyorum Diyememek !

Sevmek değilde sevdiğini söyleyememek
En acı duygu olsa gerek.
Seviyorum ben sevdiğimi
Ama söyleyemiyorum bi türlü
Seni seviyorum kelimesini
Korku ve utanç kaplıyor hemen içimi
Sevdiğimi söyeleyeceğim zaman

Uzun zamandır tanıyorum
Uzun zamandır takip ediyorum.
Ama ama nedense onu sevdiğimi
Söyleyemiyorum.

Çok uzaktan izliyorum bun onu
Yanına yaklaşamıyorum
Çünkü titriyor ellerim ve yüreğim
Gözlerinin içine baktığım halde
Seviyorum seni diyemiyorum

Akşam olsun istemiyorum
Son ders zili çalsın istemiyorum
Eve gitmek istemiyorum
Çünkü eve gidince onu özlüyorum

Sabahı dört gözle bekliyorum
Gece uyurken dahi adını sayıklıyorum
Kalbimden bir an olsun çıkaramıyorum
Ama ona onu svediğimi söyleyemiyorum.

Uzaktan geldiğini görsem.
Çocuksu bir sevinç kaplıyor içimi.
Hele onun bana baktığını görsem
Dünyalar benim oluyor.

Nedir bu anlayamadım bir türlü.
Nasıl böyle sevebildim anlayamıyorum.
Nasıl bağlanabildim
Hala anlamıyorum.

Onu her an özlüyorum.
Gittiği yollarda yürüyorum.
Okul çıkışında.
Ardından sadece bakakalıyorum.

Gece gündüz hayal kuruyorum.
Çıkıtğımızı, onun beni sevdiğini
Her saniye yanımda olduğunu
Hayal ediyorum.

Bu şiir de doğarken
Bir akşam sabaha dönüşüyor
Güneşi gördüğümde ise
Mutluluk gözyaşlarım akıyor.

Ertesi sabah yine aynı uyanıyorum.
Yine hemen okula koşuyorum.
Onu gördüğümde ise
Dünyalar benim oluyor.

Ama nedense yine söyleyemiyorum.
Onu çok sevdiğimi.
Yinede söyleyemiyorum
Ona sırılsıklam aşık olduğumu.