Sensizlik İçimi Yakıyor

Sensizlik çok acı
İçimi yakıyor
Sıcak bir çöl ortamında gibiyim
İçerim yanıyor,
Nefes alamıyorum
Yaşayıp, yaşamadığımı
Bilemiyorum!

Sensizlik ne kadar acı
Ne çevre beni etkiliyor
Ne insanlar ilgimi çekiyor
Kimseyi göremiyorum.
Nefes alamıyor
Boğulacak gibiyim
Kendi varlığımı hissedemiyorum!

Gece ay karanlığı örtemiyor
Karanlık içindeyim
Gündüz güneş daha solgun ve yakıcı
Bulutlar sıcak,dağınık, göz yaşartıcı
İnsanlar soğuk yapılı ürpertici
Bana yanıt vermiyor
Gözlerim yaşarıyor!

Gözler uykudan yoksun kızarmış
Nereye baksam içim parçalanıyor
Ölüm şerbetini içmiş
Yaşayan bir ölü gibiyim
Ne çeremi görüyor
Ne kendimi göremiyorum
Bir ses ver, kendime geleyim!

Sensizlik çok zor
Seni öyle çok sevmiş
Sana öyle çok alışmışım ki
O tatlı sözlerine
İçimi okşayan o gülüşüne
Kalbimi dolduran sevgine
İçimi saran sıcaklığına!

Sensizlik beni yaşatmıyor
Neyi dinlesem içimi yakıyor
Şarkılar çok hüzünlü
Şiirler sevgiden yoksun
Kızgın kumlu çöl ortamında gibiyim
Ne kendime gelebiliyor,
Ne de benliğimi bulabiliyorum!