Sevişmeyelim

Karşı çıkışlarımdı ,halkımın çokluğunda sıradan öfkem
varlığımın bu içinde oluşan duygu
bazende gülümseme senle tekrar eden his
geri çekilişlerimi yenmeliyim savaştığımızda ancak

Sevişmeyelim ölene dek birimiz ben
sokağın aşağısında ben
en alt katın çalınca kapısını yemek vakti
varoşlarda yine ben
dokunduğunda merhabanla nasırlı eline bir işçinin
değişirse ki duyguların vatandaşlığımın iyliğinde
kadınlığını bana sun, beyaz taşını değil faşizmin
soyun bir kaç kat daha
o gün beni anlarsın , şu an savaştığımızda ancak
buğünden daha çok hatta solculuğumu