Sevmek Mütemadiyendir

yüzüstü düşer
uçuk renkleri suçluluk duygularımın
sökülür içimin teyeli
sıfırı ikiye bölerken
yağmur yüküdür bulutun siyahı
sevmek mütemadiyendir

poyraz pencerelerin ikinci yudumu üşür
adının resimlerinde
dudağını büzer
dil sürçmesi hüzünler
har vurur harmanıma
savruk düşlerim

acı çeker tükenir kalemim,
satır aralarının kısa şaşkınlıklarında
at gözlüklerine susar,
yarım yamalak müsvetteler
hiçbir şeyin diğer yarısıdır
çok yakın ihtimaller
yalnızlık yekpâredir
son sayfanın ayracında
sevmek mütemadiyendir