Şey/tan Nöbeti

Hüzün'e



/Üstüme aciz kırıntılarını süpürdünüz ayinlerin
ama şafak sökmedi daha aşkın yüzüne/




sancılarım
fer işçiliğinde gün görmemiş bir kız çeyizi yalnız
ve açıldığında kapatamadığım duvak beyazı umut
derbeder akşamsefası yüreğimden gelen koku/m
beni kendinle sına
çoktan seçmeli mevsimde uğurumun böceği
ağladığım yerde Nisan başlıyor
sustuğum yerde Mayıs'a bileniyor sesim
yaprak kıpırdasa senden biliyorum


-ah etmeye varmaz zaten dilimin özlemişliği-


mil karası yanıklarıma cila çek
sefa olsun ellerinde ezberlenen tenimin cefasına
bana külçe ayarı kavuşmalar getir
zulada istiflediğim işe yaramaz sarılmalarım
seni bekliyor seni
peki kaç arşındı benim kollarım


dokunduğunda inan ki
her yerim boşalacak üzerine
zor tutuyorum kendimi


-ah benim kum saatinden akan beklemişliğim-


karanlık
/diri diri gömülen en h/arap yanım
ey imana gelmeyen Cehil'in ordusu/
Gize'nin teferrüç edildiği yere aşık olan Nil
bir değneğin gölgesindeki çamurdan musalla
ve Musa'nın arşa açılmış eli
suyun secdeye vardığı zamanda
firavun şahit/ ki karanlık ve tek odalıdır ölüm
cahillerin cür/eti kırbaçlansın ki
doğru söylüyorum


aşkın ve senin adına
günah kusuyorum küfürden türeyen
tüm delilerin akıllandığı yerdeyim
ve bütün akıllıların delirdiği yerde
şafak ayinleriyle susuyorum sana


gel benimle...
labirent çürüğü inançlarımın kubbesindeki aşka
saba güvercinleri pislemişken çoktan


ben hala boşluktan medet bulmanın peşinde
yanıp tutuşurken o hain ateşe
kanıyorum
sen yakıyorsun beni
bedenimin mendireği
şeytan nöbette gerek/ti
anlıyorum


ve biliyorum tüm bilgisizliğimle
şey/tan vaktinde hınzır olur Nefs'in inancı


ki mutluluğuma şedde koyan bir gidişin senesinde
gitmeler boynumda şafak şarkısı
gitmeler sonat ve bun..!