Şiir Damlar

Canımdan şiir damlar sana susadıkça

Umutlar mevsimlik

Mevsimler geçici birer heves

Hayaller de ağlarmış yaralandıkça

Gülüşün

Mızraklar gibi saplanıp durur

Soluğun arzuma nefes

Şimdi bir çiçek tohumunda

Düşüncelerim ümidime yetmez

Acının kıymıkları batar canıma

Hayat hiç üşenmez

Onca insan arasından beni bulur

“Bana ne” der

“Kim sevinir, kim üzülürmüş”

Bakışlarım öylece durur

Hissizliğimi seyreder

Ölen bir kuşun cesedine dalar gibi

Bakışlarım,

Lavanta kokularından süzülmüş