Şiirlerimin Ağır İşçisi Olmaktan Kurtar Beni

yangınlarım inletirken kangren geceyi
susuşların delip geçiyor sessizliğimin körpe ciğerlerini.
düşlerin bozgunluğunda
senli bir güneşin doğuşuna niyetleniyor şiirlerim.



tenime mıhlanan acıların
cinnet geçiren çocukluğu üşüyor gözlerimde
yüreğimden sorgulara çekilirken
sesinin içindeki saklı uçurumlardan tuz basılıyor
özlemin kanayan yaralarına.


biliyorum yalnızlığında peşin ödediğim suskular dururken
uykusuzluğa rehin sensiz cephelerim.
sesini özlerken,
her gece uç tenhalarda avazım çıktığınca
seni çağırıyorum çıplak harflerimle.


avuçlarımda toplanan iklimlerin soğukluğunda soluklanırken
acılarım tazelenip akıyor kafiyesizliğime


boğazımdan içime düşen bir yangın yeri.


sensizliğe yenik düşerken
iki büklüm sığınıyorum kurak dudaklarının ince kıvrımlarına .
gülüşlerinin yokluğundan
bir lokma bölüp seninle doyuruyorum
aşka aç varlığımı.


dünden ya da hatırlayamadığım bir günden kalmış
uzaklığının nefesini ç'ekiyorum içime
k a n a k a n a
y a n a y a n a
kavgaların en fiyakasıyla .


kirpiklerin için dövüşüyorum.
sol yanımdan yenildikçe
gözlerinin içinde bir sevda doğuyor senli özlemim
yüreğime kadar ilmek ilmek sana ıslanırken
iliklerime kadar terliyorum
kanatlanırken göğüs kafesim
gözlerinden vuruluyorum öylece.



gel artık.. harf harf yaklaş bana
şiirlerimin en ağır işçisi olmaktan kurtar beni
diz çöküp önünde
eteğine sarılayım
öpüp alnıma koyayım
sevdamın büyüklüğünü
varlığının ağırlığını taşıyan cümleleri.



hadi gözlerinde biriktirdiğim
devasa yangınlara at beni
ayrılık enkazlarından
aşk tohumları yeşert gözlerimin dibinde.
sabah olmadan doğur beni aşka,
nefesim nefesinde
sonsuzluğa karışsın ilelebet.



elysa..