Şimdi Ne Olur Diye Sorma Bana

Bazen ile başlayan günlerim oldu
Gecesi keşke nöbetleriyle son buldu
Şimdi bana iyi kilerin koynunda bir gün verebilir misiniz?
Acınası yürek yanılmalarıyla doldu gözlerim
Sonra yangın yeri gibi alev ateş anlımdan fışkırdı
Çocukluğumun gülümsemelerini bana bulabilir misiniz?
Sokak arasındaki penceremde bulutlu gökyüzüne gözlerimi diktim
Güneşi odamda gizlemek istediğim saatlerdi
Masamın üstünde bir resim, yanında bir kâğıt ve kalem
Yazmakla bitmeyecek düş kırıklıklarım oldu
Ayrılık gidenden kalana bir ihanetti sanki
Oysaki kalandı adımlarına sahip çıkamayan
Gidenin arkasından cesaretli adımlarla kovalayamayan
Yokluk yoksulluk yerine geçermiş
Yokluk, olması ihtimal dışı zenginlik hayâlı
Yoksulluk, kazanılması gerekenden mahrum kalmaktı
Yani insan elindekiyle yetinmekle kazandığını zannettiği zamanlardı
Saflığın aptallık oldu ve aptalların yönettiği cahiller yan yanaydı
Bir ömrü bir günde yaşayacak kadar kısa eylemleri olanlar vardı
Uzun sözler daima soluksuz kavgalara yol acardı
Kavgalar bileğin hürmetinden çoktan ayrıldı
Anlaşmak sadece yenilginin mahcubiyetinde
Kızarmayan yüzlerin elerinde kaldı
Yazık oldu diyecek değilim ya arkadaş
Ektiğinden fazlasını umut etti insanoğlu
Oğlu kadar yaşarım sandı da ölüme kafa tuttu
Emeğini başka ellerin duasında serpti toprağa
Şimdi ne olur diye sorma bana
Sorma ki bende yok olan insanlığıma acımayayım
Yıkılmış duvarlar içinde ateş yakıp durmayayım
Ya varlığıma alışayım
Ya da senden gayri bende yok olmanın utancına yüz kanatayım

22 Ekim 2010 221 şiiri var.
Yorumlar (1)
  • 13 yıl önce

    çok başarılısını yine..sende ki ışığı görebiliyorum....sıkı dostum yazmaya devam et...yolun açıktır.dua ile.