Sırtımda Taşıyorum Mevsimleri

İçimde büyürken bekleyişler, en çok sesini özlüyorum
Ağır bir duyguyla kilitleniyor zaman, ağırlaşıyor ruhum
Dağıldım deli bir rüzgârla, şimdi hazin bir unutuluşum
Öfkemin kalaysız kaplarından emsalsiz sular içiyorum.

Yürekleri yangınlara atılan küskün sevdalılar gibiyim
Sözünü sakınmaz ozan yüreğim ışığını arıyor sarılacak
Üşüyor parmaklarım, bulutlarım yağmur olup yağacak
Yalın ayak bir zemherideyim öfkemin izlerini sürüyorum.

Bir avuç su olsam, umduğum sarılışlara sürsem benliğimi
Yıpranmış haritalarla arasam sevdanın tüm yitik kentlerini
Ağlayışlara dursam, yırtsam onlarca aşkın hüzünlü şiirlerini
Sensizliğin gün batımlarında diz çöküşlerimi görebilir misin?

En hırçın yönlere kırdım sevda dümenimi, rotam yeşil baharlar
Sayfalarca hayallere sarmaladım yüce sevgimi, ruhumda ovalar
Gel de yerleş tahtıma sultanım, saraylarım yoksa da, aşkım var
Bir hışımla yürü köklerime, bıçkın sarılışlarınla gövdemden sar.

Çıkardım üzerimden senden sonra kirlenmiş aşkın gömleğini
Çiçekli düşler ektim sana, delicesine akan bir ırmağım şimdi
Döktüm yalnızlığın en hazin sularını, unuttum senden önceleri
Tutkunuyum gözlerinin gülüm, sırtımda taşıyorum mevsimleri.