Son Sözün


Sen gül döken bir aşka, kül eyleyen sürûru

Kirpiğime astığın azap mıydı son sözün

Ruhumun gökyüzüne yağan içli yağmuru

Susuz çöle döndüren serap mıydı son sözün


Geceleri göğsümde eriyor mum çiçeği

İnkâra râm edersin sevgi denen gerçeği

Sevdamı sınıyorsun var mı ki bir ölçeği

Gönlün kırgın teline mızrap mıydı son sözün


Tüllenen anıları umutlarıma sardım

Ben sana şiir gibi, şiirden öte yârdım

Yalnız senin kalbinin yurdunda bahtiyardım

Yıkılmış mabed gibi harap mıydı son sözün


Öfkeden prangalar vurdun ya düşlerime

Mutsuzluk vadisini serdin gülüşlerime

Kapılarını çarptın sana dönüşlerime

Duanı unuttuğun mihrap mıydı son sözün


Matemin perdesini çekiyorum dağıma

Hıçkıran bir dal gibi kırdığın otağıma

Kanatlarına küsmüş bülbül konmaz bağıma

Zehir katıp sunduğun şarap mıydı son sözün


Unutma bu kumrunun gamzeni sevdiğini

Badem çiçeklerinin tenine değdiğini

Yaşarken öldürdüğün, boynunu eğdiğini

Mezarıma serptiğin türap mıydı son sözün .

Züleyha Özbay Bilgiç

23.11.2020

06 Aralık 2020 65 şiiri var.
Yorumlar (12)