Son Toz Kalktığında Rahlelerden

hayal,

göz yumup

diz çöktüğüm

bir bakkal camekanının ardında yalandığım parmaklarımla

kör oldum,

dudaklarım aktı sıcak sahlep misali

tadı tuzu kalmadı bu şehrin

son toz kalktığında kitap rahlelerinden

son

şiir

okunduğunda

mısralar çalındığında

deli bozuk mısralar

tevekkül halindeydi adamlar

adamlar ve derviş doğanlar

ezbere inerdi

hatmi şerif

o meskun mahalde otuz cûz

alın terini içerdi çocuklar

kırk kanat çırpardı martılar

ufka.

şimalde gözlerin kaldı sevgili

peygamber asasında

mavi

öyle derin ki

söz geçirişin

gözlerinden kirli bir cam göbeğine

hayal,

göz yumup

diz çöktüğüm

bir bakkal camekanının ardında yalandığım parmaklarımla

kör oldum,

el yordamı seviyorum seni

cinnetim tesellisi oluyor

kızıl demir parmaklara tutuklu olmayışım

el yordamı seviyorum seni

elif

ile başlıyor

o gizli özne

ihtilal

çığlıklarıyla bitiyor kenar köşe

tek yol ;

çamdan yapılmış çardaklar

çömleklerde çömerdik biz suya

aşk gibi

dem koyup demli bir pazar ertesi

bir cigara

bir daha dumanı

karşı dağda ki öznesi mahkum sevdaya

öyle bakma bana hırsız gibi

geceni gasp etmiş harami misali

tek yol;

camdan yapılmış çardaklar

hayal,

göz yumup

diz çöktüğüm

bir bakkal camekanının ardında yalandığım parmaklarımla

kör oldum