Sonsuz Ayva Çiçeği

Başka bir bahardır bende ayvanın çiçek açtığı

yeşilin gölgesinde dinlenen beyaz

bilmem kaç bahar, kaç yaz

sığdırabilirim ömrüme

Duvarıma asabilir miyim baharda gözlerimin gördüğünü

Mısralara dökebilir miyim

çiçeğindeki ihtişamını

meyvenin

Ya tuval üstüne kondurabilmek birebir

arının kanat çırpışını

üstünde sarı menekşenin

Bir bestede çıkar mı karşıma

kâinatın rüzgâra söylettiği şarkı

Âlemi seyre dalan kulun hayret ve lezzetini

tadabilir miyim gül reçelinde

Dilim takat bulur mu

düşüncenin varlık sınırına dayandığı noktada.

Ve bunca güzelliği ayan beyan durur iken ortada

Kelimeler, gözün ve gönlün şahitliğine yetişebilir mi

Ne kalır “Hayretimi arttır” demekten başka.

Sorulur çok defa evrenin yaşı

ve

varlığın hakikati

ancak ruhtan sorulur!

-İnsana hudut değil ki evrende yaşamak-

ve 

fani dünyada

ölümsüz olan ruha yapılan

en büyük kötülük budur:

sonsuzlukla bağını koparmak! *

Başka bir bahardır bende ayvanın çiçek açtığı

yeşilin gölgesinde dinlenen beyaz

bilmem kaç bahar, kaç yaz

kaç şükür

sığdırabilirim dilime

*KALIN, İbrahim, Açık Ufuk: İyi, Doğru ve Güzel Düşünmek Üzerine, İstanbul: İnsan Yayınları, 2021
(“Mutlak, sonsuz ve daimi olanla bağını koparmak, insanın ölümsüz ruhuna yapabileceği en büyük kötülüktür.” s:18)