S/onsuzluk

Onsuzluk bana sonsuzluk gibi geliyor.
O olmayınca bu hayatın tadı tuzu olmuyor.
Sonsuzluğa giden yolda onsuz olunca
İnsan bu hayattan bıkıyor ve yıkılıyor

O olmadığı zaman ben de olmuyorum sanki.
Olduğum yerde o yok ise ölüyorum sanki.
Güldüğüm zaman o karşımda yok ise
Garip bir duygu kaplıyor hemen içimi

Onsuzluk ne kadar da zormuş böyle
Seven insan bu satırları yazar mı bu nefretle
Kendini aşık ettirip sonra sevmeyen birine
Yazıyormuş demek ki şiirlerini bu kinle.

Nerde sevdiğim nerde göremiyorum buralarda
O yok artık benim kayboluşlarımda
Unutmak istedim onu ama.
Unutamadım onu kendimi çok zorlasam da

Bir ayrı dertmiş bu aşk denilen kelime
Aslında kelime değil ayrı bir efsane
Aşk anlatmak istesem bu kin ve nefretle
Ağlarsınız valla girmeyelim hiç o zahmete.

Ben güngeçtikte anlıyorum onsuzluğu
Anlıyorum onun yok oluşunu
Kendime yakıştıramıyorum onsuzluğu
O yüzden veriyorum ona Sonsuluğumu