Sophia
Yok olan her şeye gücü yeter yeminin
Ve suskunlukla başlar şiir
Dudağında ki mühürdür belki...
Sessizlikten bir şehir
Ve cizgiden sonra başlar şiir
Uzun, derin veya anlamsız
Hüzünden ruhtur insan
Boşlukta ve yapayalnız
Sana sakladıklarım,
Saklandıklarım
Sağ yanım,sol yanımdan ağır..
Ruhumun kölesi, ellerim
Kürek nasırı,
Bileklerimdeki paslı halkalar
Umudun olmalı.
Var olan her şeyden güzel
İnci küpelerin
Gözlerin
Ve İsmin
Sophia
Ve çizgiyle biter şiir
Büyük bir sabırla bekleyen, Ey Sevgili, Bilesin burada seni bir bekleyen var.
Özlemin kalemime düşmüş, Gözyaşlarımla sulanmış kağıt parçaları, Serpilsin ordan oraya, seni bana getirsin. Bilesin seni bir bekleyen var.
Evet, Çağrı umutun hiç tükenmesin, kalemin daim olsun.Ellerine ve yüreğine sağlık.
Aslında Sophia ne çok şeye hakim... -sevgisinin tamamınıalmış şairden /yüreğini almış kıyısına çekilmiş beklemelerin. -şimdilerde çırpınışlar içerisinde aşk/ı ona yazmalar,ona sözler hiç tükenmeyen dizeler biriktiriyor..
-Sevgili şair yine gün içerisinde okuduğum en güzel şiirlerden biriydi hani tarzımmmm kokuyor. -geleceğin önemli kalemi ..