Şu Üç Günlük Dünya.

Şu üç günlük dünya.
Her anı zarar.
Bir nefes alsan, aldığın nefes ağlar.
Ağlasan da yakar, gülsen de. Şu üç günlük dünya

Ne kabullenmek kar eder, ne de susmak.
Hepi topu bir can, fayda etmez çırpınmak.
Hangi acıyla yoğrulursan yoğrul, dindirmez ağlamak.
At atabildiğin kadar içine, ölümden başka bir şey getirmez susmak.

Şu üç günlük dünya.
Söyleyince ne de kolay dile gelir.
Derdi de çoktur, kokuşmuş insanı da.
İyi olmaya çalışmak suç mudur? Söyle be dünya.

Ben silktikçe yakamı, bırakmazsın paçamı.
Değer mi insanoğluna insanlık makamı.
Ne zaman sulh desem okur selamı.
Bin musalla taşı diksem, gider mi doğan marazın çıbanı?

Söyle dünya öfken kime?
Ne eyledim de kandan gözyaşı akıttın sinemde.
Ben demiyor muyum hep sana bırak gideyim diye.
Söyle dünya, insanlık öldüyse benim suçum ne?

Gülmedi hiç yüzüm doğdum doğalı.
Ne zaman sevinsem sürttü burnum, olmadın oralı
Yaktılar hep canımı ruhun duymadı.
Söyle dünya daha neyleyim bu hayatı.

Atsam bir adım, ev mi kalır?
Kalsam burada, yakmadık can mı kalır?
Sabrettikçe yürek parçalanır.
Söyle be dünya bu can ne vakit yol alır?

Kinim yok, kimseye etmem beddua.
Her saniye yandı canım, döndüm şaşkına.
Tek istediğim davrandığım gibi görmekti, oda anlayana.
Üç günlüksün ya dünya, zamanın hep yakanlardan mı yana?

Ne edeyim söyle de bileyim.
Kurulu bir düzenim yok ki çekip gideyim.
Kaldıkça kafayı yerim.
Söyle be dünya, sevenim yokken nasıl güleyim.

Ölmekte zor değil, öldürmekte.
Demezler mi adama vicdanın nerede.
Ama bıktım artık her gün aynı dertlere.
Söyle de bileyim bunun çaresi ne?

Ben sabrettikçe, korkak bile coştu ha bire.
Can yakmayım derken, dost bile büründü ite.
Sustukça gelindi hep üstüme.
Söyle dünya ne edeyim de kanından kanlar dökülmeye?

Düşünce yola atan ağlar.
Kalınca sabır kanar.
Vursan haklıyken bile vicdanın sızlar.
Söyle be dünya bu can daha ne kadar yana