Suizan

Ben,

hayatın düş kuraklığına

Açılan bir çöl gülünde

Bir gerçek aradım.

Bakışları kaçan o boyacı çocuk —
benden fazlasıydı, göğün üstüne cila çekerken!

Boynunda bir koku

Mandalina çiçeklerinin ve

sindiği taş kaldırımların gölgesinde

Belki sevgiliden küçük bir izdi,

bize aynasız zamanda benzemeyen.

Akılda kalan

Belki de istemediğin,

aydınlıkların tamamlanan gölgesi,

yarım kalsınlar...

Bu kırık düşler gecesine,

Ben bir hayaldim esamesiz;

"acıtan kalmış senin içinde"

Gördüm zerre ihtimalde,

Yüreğine düşen
ince bir pansuman, ahbe asuman;

yarım hayat kırıntısı, özlediğim.

İlkim,

koptu sanma artık,

kanatlarında turuncu tüyler,

Salkımında mor çiçekler açtı.

Biliyordum —
yağmurdan sonra hep başka renk

ve başka korku vardı

Ortalama nefes alamayan dereler gibi akıyordu zûmehrân...

Kırılğan adımlarım,

Ne kadar uzaklaşsam

Ayak izime dönüyor,

kum saatinin öbür yüzü şimdi zaman

Sebebi ahval derinlerde

Yıldızlı bir yan,

Bu kırık düşler gecesi.

Sonra bir hece açtı kollarını;
suizan...

Vakti doldu hülyanın

Ayrılığın gölgesi

buldu düşünü düştü,

uzunca aramıza serildi suçlu,

Bu zîrî kuytu kimin gölgesi?

Aymayan bir çoban aldatan sarmaşık,

Dolar yeşil kamuflaj

Göl siperleri nilüferler narin.

Zaman üryan susuz sevmelerin boynunda açıldı.

Hain arsız bir düşmüş namütenahi gerçek,

Elimize transparan

bu çırılçıplak karanlık gömlek.

Önümden bir kuru yaprak

Düştü yere,

vizon gölgesi kızıla dönük

virane duvar kuytunda

kuyruklu bir yıldız,

Nirvana yolum saman sarışın...

Senden öğrendim,

Serde bir sessizliği olurdu, Yaprakların sonbaharda.

Meğer bin susku vardı

İstemi, baharın üstünü örterken,

Ki yalnız ölünmüyor...

Suizan dehlizinde

Bu aşk senle bin hata,

Bir suizan varsın benim olsun.

Altın sarısı ama saydam yarımlarınla...

Suizan

Suizan

Müphem varlığında...

Tcpassenger ierdoğan

01.08.2025/Ankara

"EskiyenibirmekankırAnkara"