Sürgün Yalnızlığım

Kalemimin sürme gibi çekilmediği anlarda
Nafile bir yalnızlık başlar temaşasında
S/isli bir fanusun ardından
B/akarcasına b/akarım hayata....
Ve her b/akışta
Canımdan binlerce c/an çekilir yaşama dair
Mutluluk nedir
Nerdedir
Bilinmezliğin taa ötesidir
Benim çok uzağımda...





Kuşkularım olmasaydı
Korkularım da olmazdı sana dair
çaresizliklerim de olmazdı böylesi bedbah
Durağan öksüzlüğümde
Bu denli karamsar çizilmezdi yokluğun
Ve g/itmezdim sensiz
Hiç bilmediğim yerlere...





Bazen bir yanardağ misali patlasam diyorum hani
Aksam lav lav derinliğine
Bir magma gibi y/aksam
Yansan nefes nefes sıcaklığımda
Akışkanlığından
Kronikleşen dev kütleler oluştursam
Yığınlarca....





Ve sen mesela bir Ferhat olsan
Benim için dağları delen...
Ben de Şirin'in olsam
Sana hasret
Tez kavuşmayı bekleyen...





Offf hadi...
Kır şu yalnızlık zincirini
Sürgün etme yokluğunu yalnızlığıma
Biçere sana vurgun bu c/anım
Henüz çekilmeden gel
Gel ki!
Bitsin bu sürgün yalnızlığım...

26.02.2012

_Kardelen_